اثربخشی آموزش توجه بر تمامی عملکردهای توجهی و بازداری پاسخ در کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش فعالی

اختلال کم توجهی/ بیش فعالی از جمله رایج ترین اختلالات رشدی عصبی دوران کودکی محسوب می شود. توجه یکی از مهم ترین کارکردهای شناختی آسیب دیده در این کودکان می باشد که می تواند بسیاری از کارکردهای تحصیلی، اجتماعی و شغلی آینده این کودکان را متاثر سازد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی آموزش توجه بر عملکرد توجه و بازداری پاسخ کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش فعالی بود.

نوع پژوهش نیمه آزمایشی با  نمونه گیری هدفمند به صورت پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور 40 دانش آموز پسر مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش فعالی به کمک مصاحبه بالینی و پرسشنامه کانرز شناسایی و انتخاب شدند و به طور تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل گمارده شد. به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش از تکلیف استروپ، آزمون عملکرد پیوسته، آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین و آزمون توجه تقسیم شده استفاده شد. آموزش توجه با استفاده از مجموعه ای از بازی های شناختی مرتبط با توجه و تکالیف توجه محور روی گروه آزمایش در 8 جلسه اجرا گردید. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده گردید.

نتایج نشان داد که آموزش توجه، عملکرد توجه پایدار و بازداری پاسخ را در کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش فعالی به طور معناداری بهبود بخشید، اما بر عملکرد توجه انتخابی، توجه متناوب و توجه تقسیم شده اثر معناداری نداشت.

با توجه به یافته ها، برای ارتقاء توجه پایدار و بازداری پاسخ در کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی/ بیش فعالی می توان از بسته آموزشی حاضر استفاده نمود