توصیف بالینی و آزمایشگاهی تشخیص تفریقی اختلالات انعقادی در اسب

فرآیند تشکیل لخته فیبرینی در واقع مجموعه ای از واکنش های پیچیده و به خوبی تنظیم شده است که عروق خونی، پلاکت ها، پروتئین های پیش انعقادی پلاسما، مهار کننده های طبیعی و آنزیم های فیبرینولیتیک در این فرایند مشارکت دارند. عوامل مختلفی از جمله میکروارگانیسم هایی نظیر باکتری ها، ویروس ها، پروتوزوآها، ریکتزیاها و نیز سموم، داروها، اقدامات درمانی و نئوپلاسم ها می توانند سبب ایجاد التهاب عروقی شوند. شایع ترین علت التهاب عروقی پورپورای خون ریزی دهنده است که خود با قرار گرفتن در معرض استرپتوکوکوس اکوئی زیرگونه اکوئی یا به ندرت توسط آنفلوانزای اسبی ایجاد می شود. نقصان یا اختلال در هر یک از اجزای سیستم انعقاد خون می تواند سبب بروز خون ریزی یا ترومبوز شود. اختلالات وراثتی هموستاز اولیه (بیماری ون ویلبراند: vWD و ترومباستنی گلانزمن: GT) و هموستاز ثانویه (هموفیلی A و پره کالیکرئین: کمبود PK) به ندرت در طب بالینی اسب گزارش شده اند. در حالی که اختلالات اکتسابی هموستاز اولیه و ثانویه به وفور یافت می شوند. این اختلالات شامل ترومبوسیتوپنی، اختلال عملکردی پلاکت ها به علت تجویز برخی از داروها و ترکیبات ضد پلاکتی هدفمند، کاهش ساخت فاکتورها (اختلالات کبدی یا کمبود ساخت ویتامین K) آزاد سازی فاکتورهای غیر فعال، مهار فعالیت فاکتورهای انعقادی و یا مصرف بیش از حد و تخلیه فاکتورها (پلاکت ها‏، فاکتورهای انعقاد و فاکتورهای ضد انعقادی مثل آنتی ترومبین (AT) و پروتئین C) می باشند. انعقاد درون رگی منتشر (DIC) شایع ترین و پیچیده ترین اختلال انعقادی در اسب ها است که به نظر می رسد که با سپسیس ها، اختلالات التهابی و ایسکمیک دستگاه گوارش و سایر بیماری های شدید سیستمیک مرتبط باشد. این اختلالات به طور معمول در بیمارهایی مشاهده می شوند که تحت مراقبت های ویژه هستند.