تحولات مفهومی اصطلاح «قرآن» نزد اصولیان سده هفتم و هشتم با تکیه بر مولفه «اعجاز»

اصطلاح «قرآن» در علم اصول، مفهوم همواره ثابتی نداشته بلکه در طول تاریخ این علم، تعاریفی متفاوت و مولفه هایی مختلف به خود دیده است. باآنکه در سده های پنجم و ششم هجری، مولفه های «منقول متواتر» و «مکتوب در مصاحف» برای معرفی قرآن بر هر مولفه دیگری ازجمله «اعجاز»، ترجیح داده می شد اما در سده هفتم، مفهومی جدید از قرآن در علم اصول، ارائه و مولفه اعجاز، جایگزین مولفه های پیشین در تعاریف شده است. تبیین چرایی جایگزینی مولفه اعجاز در تعاریف اصولی سده های هفتم و هشتم به جای مولفه های «منقول متواتر» و «مکتوب در مصاحف» با استفاده از روش تاریخ انگاره، مهم ترین مساله پژوهش پیش رو بوده است. تحقیق دراین باره نشان گر آن است که گفتمان علمی سده های هفتم و هشتم پیرامون مبحث اعجاز، نیز وجود انتقادات متعدد پیرامون مولفه های منقول و مکتوب در این دوران، مهم ترین دلایل انتخاب مولفه اعجاز برای تعریف قرآن در این دو سده بوده است.