نقش محافظه کاری حسابداری در رابطه بین ساختار مالکیت و عملکرد شرکت

امروزه حفظ منافع عمومی، رعایت حقوق سهامداران، ارتقای شفافیت اطاعات و الزام شرکتها به ایفای مسیولیتهای اجتماعی از مهمترین آرمانهایی است که بیش از گذشته، توسط مراجع مختلف نظارتی و اجرایی مورد توجه قرار گرفته است. تحقق این آرمانها مستلزم وجود ضوابط استوار و ساز وکارهای اجرایی مناسب است که مهمترین آنها نظام راهبری شرکتی می باشد. راهبری شرکتی می تواند باعث کاهش مشکلات نمایندگی بین سهامداران و مدیران شرکت شود، اما بدین منظور نیازمند بکارگیری سازوکار حمایتی است که بتواند تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سهامداران را کاهش دهد و اطلاعات حسابداری معتبری را برای تمامی ذینفعان فراهم کرده و باعث بهبود متغیر مالکیت شود. این سازوکار محافظه کاری حسابداری می باشد. نمونه آماری شامل 104 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران (832 سال شرکت) است که در بازه زمانی 1389 تا 1396مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور اندازگیری عملکرد شرکت از دو شاخص نرخ بازده دارایی و کیوتوبین استفاده شده است. نتایج بررسی نشان می دهد که محافظه کاری حسابداری، قادر به تحکیم و تقویت تاثیر مثبت ساختار مالکیت بر عملکرد شرکت از طریق کاهش تضاد منافع و تقارن اطلاعاتی نیست.