بررسی اثر ترکیبی دوکسوروبیسین و نانوذرات اکسیدروی روی بیان RNA غیرکدکننده طویل INXS در سلول های MCF-7 سرطان پستان

درمان ترکیبی سرطان موثرتر از استفاده از یک دارو تنها برای درمان سرطان می باشد. در این مطالعه، ما اثرات ضد سرطانی دکسوروبیسین و دکسوروبیسین در ترکیب با نانوذرات اکسید روی را روی سلول های MCF-7 سرطان پستان بررسی کردیم.

سلول های MCF-7 در محیط کشت RPMI1640 کشت داده شدند. تعداد سلول های زنده و فعالیت آنزیم دهیدروژناز میتوکندریایی با استفاده از سنجش MTT  برای 24، 48 و 72 ساعت ارزیابی و IC50 تعیین شد. RNA استخراج شد و سپس cDNA ساخته شد. پرایمر های اختصاصی برای ژن های INXS و TBP با استفاده از نرم افزار اختصاصی طراحی شد. میزان بیان ژن INXS در مقایسه با ژن مرجع  TBP با استفاده از روش Real-Time PCR  بررسی شد.

بیان ژن INXS در سلول های MCF-7 تیمار شده با دکسوروبیسین در 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 93/7، 71/1 و  19/0 و در سلول های تیمار شده با دکسوروبیسین و نانوذرات اکسید روی در زان های 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 81/1، 34/6 و 96/15 تغییر یافت.

در این مطالعه نشان داده شد که تیمار همزمان دکسوروبیسین با نانوذرات اکسیدروی  در غلظت پایین (125/3 و 25/6 میکرومولار) می تواند موجب مرگ سلول بیشتری نسبت به دکسوروبیسین تنها شود. این ممکن است به دلیل تسهیل ورود دکسوروبیسین به سلول در حضور نانوذرات اکسید روی باشد.