بررسی مقایسه ای راندمان فرایند اکسیداسیون فتوشیمیایی بر پایه پراکسید هیدروژن (UV/HP) و پرسولفات (+UV/NaPS/ Fe2) برای تجزیه پاراکوات از محلول های آبی

 یکی از مهم ترین فاکتورهای آلودگی اکوسیستم های آبی، دفع سموم آفات کشاورزی است. پاراکوات علف کشی محلول در آب، غیر انتخابی و دارای اثرات سوء بهداشتی مانند نارسایی تنفسی حتی مرگ می باشد. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تجزیه پذیری سم پاراکوات با استفاده از فرایندهای اکسیداسیون فتوشیمیایی فرابنفش/پراکسید هیدروژن (UV/HP) و فرابنفش/پرسولفات/آهن دو ظرفیتی (UV/NaPS/Fe2+)) انجام شد.

در این مطالعه تجربی، تاثیر متغیرهای pH، غلظت پراکسید هیدروژن (UV/HP) ، سولفات و آهن دو ظرفیتی (UV/NaPS/Fe2+) و غلظت اولیه آلاینده بر تجزیه سم پاراکوات در مقیاس آزمایشگاهی توسط یک راکتور پیوسته 1 لیتری مورد بررسی قرار گرفت. غلظت پاراکوات باقیمانده و میزان تجزیه کربن آلی نیز به ترتیب با استفاده از دستگاه HPLC (High Performance Liquid Chromatography) که مجهز به یک آشکارساز UV (Ultraviolet) مریی در طول موج 259 نانومتر است و یک TOC (Total Organic Carbon) آنالیزر اندازه گیری شد.

فرایندهای پراکسید هیدروژن (UV/HP) در شرایط بهینه و پرسولفات (UV/NaPS/Fe2+) در شرایط بهینه در زمان تماس 120 دقیقه به ترتیب 87/75 و 92/31 درصد از پاراکوات را تجزیه کردند. میزان تجزیه TOC در فرایندهای پراکسید هیدروژن (UV/HP) و پرسولفات (UV/NaPS/Fe2+) به ترتیب 77/29 و 82/16 درصد بود. نتایج نشان دادند که سینتیک فرایند پراکسید هیدروژن (UV/HP) و پرسولفات (UV/NaPS/Fe2+) از واکنش درجه اول تبعیت می کند.

 فرایند پرسولفات (UV/NaPS/Fe2+) نسبت به فرایند پراکسید هیدروژن (UV/HP) در تجزیه پاراکوات موثرتر می باشد؛ در نتیجه فرایندهای مورد مطالعه به عنوان روشی موثر، سریع و کارآمد برای تجزیه پاراکوات از محلول های آبی پیشنهاد می شود. استفاده از این فرایند به عنوان یک فرایند تصفیه کامل یا پیش تصفیه توصیه می گردد.