اثر کم آبیاری تنظیم شده بر عملکرد و کیفیت روغن زیتون (‏Olea europea L.‎‏)‏‎ ‎رقم ʼزردʻ ‏

در این پژوهش، اثر کم آبیاری تنظیم شده از زمان تشکیل میوه تا رسیدن میوه زیتون بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (تامین100% تبخیر و تعرق گیاه)، کم آبیاری تنظیم شده ی نوع یک (تامین 100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی تا آغاز رسیدن و 50% نیاز آبی پس از آن تا برداشت)، نوع دو (تامین100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی تا سخت شدن هسته و 50% نیاز آبی بعد از آن تا برداشت)، نوع سه (تامین 50% نیاز آبی در مرحله سخت شدن هسته و 100% نیاز آبی در سایر مراحل رشد میوه) و دیم بودند. ارزیابی لازم در زمینه عملکرد میوه، روغن و خصوصیات کیفی روغن انجام گردید. نتایج نشان داد بالاترین عملکرد میوه (41/30 کیلوگرم در درخت) و روغن زیتون (86/5 کیلوگرم در وزن خشک)، کمترین ارزش پراکسید (33/8 میلی اکی والانت اکسیژن در کیلوگرم روغن زیتون) و K270 (163/0) و همچنین بالاترین کارایی مصرف آب برای تولید میوه و روغن (به ترتیب 10/24 و 64/4 کیلوگرم بر مترمکعب) در کم آبیاری نوع سه مشاهده شد. کمترین عملکرد میوه (96/8 کیلوگرم در درخت) و روغن (18/1 کیلوگرم در وزن خشک) و بالاترین عدد پراکسید (23 میلی اکی والانت اکسیژن در کیلوگرم روغن زیتون) را تیمار دیم نشان داد. در مجموع، تیمار کم آبیاری تنظیم شده در مرحله سخت شدن هسته بدون کاهش عملکرد میوه، کیفیت و عملکرد روغن نسبت به تیمار شاهد کارایی مصرف آب را نیز افزایش داد.