سنجش میزان همخوانی توسعه صنعتی با توان توسعه با به کارگیری روش تصمیم گیری چند معیاره فازی در استان اردبیل

برنامه ریزی و انتخاب مکان های مناسب برای مناطق صنعتی برای استفاده صحیح و پایدار از سرزمین به عنوان پایه آمایش سرزمین و راهکار رسیدن به توسعه پایدار می باشد. ازاین رو در نظر گرفتن این مکان ها و موقعیت جغرافیایی آن ها با ویژگی های محیط زیستی سرزمین که تعیین کننده توزیع و تعادل منطقه ای و استفاده حداکثر از قابلیت های محیط باشد می تواند کاهنده اثرات مخرب محیط زیستی صنایع باشد. در این تحقیق به منظور سنجش همخوانی صنعتی استان با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیار فازی و به منظور بهبود برنامه ریزی توسعه ای و آمایش سرزمین از 16 معیار توپوگرافی، شیب، مناطق مسکونی، دسترسی به جاده، دسترسی به فرودگاه، آب های سطحی، عمق آب های زیرزمینی، کاربری فعلی اراضی، زمین شناسی، گسل، پوشش گیاهی، خطوط انتقال نیرو، بافت خاک، مناطق حفاظت شده، فاصله از چاه، تراکم پوشش گیاهی استفاده شد. مدل هیبریدی FDANP به منظور مکان یابی مناطق مناسب صنعتی در استان اردبیل توسعه یافت. نتایج مدل سازی نشان دهنده اهمیت بالای معیار رودخانه و سپس معیار کاربری اراضی در تعیین مناطق صنعتی می باشد. بررسی همخوانی نقاط صنعتی موجود در منطقه با مکان های دارای تناسب سرزمین در استان اردبیل نشان دهنده این می باشد که تنها 3 درصد از مناطق موجود در منطقه بر اساس اصول آمایشی و مدل آمایشی اجرا شده تطابق داشته و 97 درصد در مناطق نامساعد برای توسعه صنعتی قرار گرفتند. بنابراین، در استان اردبیل به منظور بهره برداری مناسب از فضای مطلوب و کاهش اثرات محیط زیستی عوامل باید اصول آمایش سرزمین و توسعه پایدار در برنامه ریزی های صنعتی در منطقه در آینده مورد توجه قرار گیرد تا بهینه ترین حالت همه عوامل محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی توسعه پایدار تامین شود.