بررسی نسبت یگانه‏ انگاری راسلی با فیزیکی‏ انگاری با تاکید بر استدلال زامبی

یگانه ‏انگاری راسلی، عنوان یکی از جدیدترین نظریه‏ های فلسفه ذهن است. این نظریه مدعی غلبه بر مشکلات نظریه ‏های فیزیکی ‏انگار و دوگانه‏ انگار است. به طور خاص مشکل عمده فیزیکی ‏انگاری، تبیین آگاهی پدیداری است. یکی از مهم‏ترین استدلال‏های موجود علیه فیزیکی ‏انگاری استدلال زامبی یا استدلال تصورپذیری است. یگانه ‏انگاری راسلی بر اساس یک فهم هستی ‏شناسانه متفاوت از عالم، مدعی است ویژگی‏های درونی (ذاتی) اشیاء فیزیکی که تاکنون مورد غفلت نظریه‏ های فیزیکی واقع شده ‏اند، منشاء ظهور آگاهی پدیداری است. بر این اساس، یگانه ‏انگاری راسلی مدعی ارایه تبیینی مناسب از آگاهی پدیداری است که با عالم فیزیکی، یکپارچه است. در این مقاله، پس از تقریر دو نظریه فیزیکی ‏انگاری و یگانه‏ انگاری راسلی، نسبت آن دو تا ‏اندازه ‏ای روشن می‏شود و نشان داده می‏شود که تبیین‏ های فعلی نظریه یگانه‏ انگاری راسلی برای مرزبندی آن با فیزیکی ‏انگاری کافی نیست. همچنین بیان خواهد شد که استدلال تصورپذیری که علیه فیزیکی‏ انگاری طرح شده است علیه یگانه‏ انگاری راسلی (اگر آن را فیزیکی‏ انگار قلمداد کنیم) کار نمی‏کند.