فرایند استنباط وجوب قرائت قرآن از آیه فاقرووا ما تیسر من القرآن

قرایت قرآن از بدو نزول، مورد تاکید خود قرآن بوده و با عناوین متعدد، مومنان را بدان متوجه کرده و پس از نزول نیز تا کنون مدنظر مفسران و فقهای فریقین در مذاهب اسلامی بوده است. لیکن در این جستار، قرایت قرآن به طور مطلق و یا در حال نماز مدنظر نیست، بلکه آنچه در اینجا مطرح است، حکم قرایت قرآن بیرون از حالت نماز است که بیشتر فقیهان و مفسران به استحباب قرایت نظر دارند. به نظر نگارنده، حکم مستفاد از آیه بر اساس مبانی فقهی و تفسیری، وجوب قرایت است؛ بدین معنا که مکلفان افزون بر وظیفه قرایت مکرر حمد و سوره در نماز، وظیفه دیگری نیز به عنوان قرایت واجب قرآن دارند که مسئله اصلی این پژوهش است. این مسئله با روش نقلی تحلیلی و با استفاده مصادر قرآنی و روایی مورد بررسی قرار می گیرد (روش پژوهش) تا حکم واقعی قرایت قرآن استنباط گردد و گامی در رفع مهجوریت قرآن برداشته شود (انگیزه پژوهش). آنگاه پس از حصول این نتیجه باید به قرایت قرآن بیرون از نماز به میزان روزانه حداقل 50 آیه، به عنوان یک عبادت مستقل واجب نگریست که این مقدار با اتکا به روایات به دست می آید؛ ضمن اینکه احکام متفرع بر آن نیز مورد کنکاش قرار می گیرد (داده پژوهش). همه این امور، از فرایند منطقی استنباط احکام از آیات فقهی حاصل می شود.