تاثیر دستورالعمل های توجهی و تمرین با جوراب مقاومتی بر تعادل ایستا و پویای بیماران پارکینسونی

 در طول زندگی عوامل بسیاری فرآیندهای تعادلی بدنی را دچار اختلال و نقص عملکردی می کنند. یکی از این اختلالات و نقص های عملکردی، بیماری پارکینسون است؛ لذا هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دستورالعمل های توجهی و تمرین با جوراب مقاومتی بر تعادل ایستا و پویای بیماران پارکینسونی است.

با هدف بررسی این موضوع، از میان بیماران مبتلا به پارکینسون بالای 60 سال شهرستان شاهرود، 25 بیمار زن با میانگین سنی 2.31±62.20 به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در پنج گروه آزمایشی (گروه دستورالعمل توجهی بیرونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی،گروه دستورالعمل توجهی درونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی، گروه دستورالعمل توجهی بیرونی به همراه تمرینات مقاومتی بدون جوراب،گروه دستورالعمل توجهی درونی به همراه تمرینات مقاومتی بدون جوراب و گروه تمرینات مقاومتی بدون جوراب و بدون دستورالعمل های توجهی) جای گرفتند. پروتکل تمرینی تحقیق حاضر برای هر 5 گروه تمرین مقاومتی و غیرمقاومتی، به صورت تمرینات ورزش در آب، 90 دقیقه سه بار در هفته و به مدت 8 هفته بود. تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان در مراحل پیش آزمون و پس آزمون ثبت شد.

یافته های تحلیل کواریانس یکراهه (ANCOVA) نشان داد که در شاخص تعادل ایستا، تنها در شرایط چشم باز، گروه دستورالعمل توجهی بیرونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی برتر از سایر گروه ها عمل کرد (0.04=p و0.31=η2). این یافته ها در شاخص تعادل پویا نیز تکرار شد (0.02=p و0.44=η2).

با توجه به یافته های این تحقیق، به مربیان و درمانگرها توصیه می شود تا حین تمرینات و مداخلات اصلاحی خود در آب، برای بهبود تعادل ایستا و پویای بیماران از دستورالعمل های توجهی بیرونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی طراحی شده در تحقیق حاضر بهره ببرند. به هرحال، انجام مطالعات تکمیلی آینده پیشنهاد می شود.