محافظه کاری شرطی و شاخص های اخبار بد غیرتجمعی در مدل های تعهدی

محافظه کاری شرطی بخش جدانشدنی از فرایند اقلام تعهدی عادی است که در این مدل ها فرموله نشده است. این تحقیق می کوشد مطابق با بایزالف و همکاران (2016)، از طریق کنترل رفتار نامتقارن متغیرهای توضیحی در مدل های تعهدی، که ناشی از رعایت اصل محافظه کاری شرطی بوسیله حسابداران است، از یک سو تغییر در قدرت توضیح دهندگی مدل های تعهدی را بسنجد و از سوی دیگر، سودمندی مدل توسعه یافته توسط بایزالف و باسو (2016) را در سنجش محافظه کاری شرطی بررسی نماید.

مدل تعهدی آلن و همکاران (2013) مبنا قرار گرفت و داده های 150 شرکت بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1385 تا 1396 گردآوری شد و شاخص های اخبار بد مرحله به مرحله به مدل اولیه اضافه گردید.

کنترل اثرنامتقارن جریان نقد سال جاری در مدل تعهدی اولیه در مرحله اول و سپس لحاظ کردن اثر نامتقارن جریان نقد سال قبل و سال بعد و متغیر رشد فروش و تعداد کارکنان در مرحله دوم و نهایتا درنظر گرفتن اثر انباشته زیان های نقدی در انتخاب آنها به عنوان شاخص اخبار بد، قدرت توضیح دهندگی مدل را مرحله به مرحله افزایش داد و آزمون وونگ نشان داد که این افزایش معنادار است.

مدل توسعه یافته بایزالف و باسو (2016)، نسبت به مدل آلن و همکاران (2013)، دارای قدرت توضیح دهندگی بالاتر بوده و می توان از آن برای سنجش محافظه کاری شرطی در ایران استفاده نمود.

تحقیق حاضر، از طریق کنترل اثرات نامتقارن شاخص های اخبار بد غیرتجمعی بر اقلام تعهدی، که مطابق با محافظه کاری شرطی است، بینش جدیدی درباره اقلام تعهدی ارایه نموده و مدل جدیدی را برای سنجش محافظه کاری شرطی و مدیریت سود در ایران ارایه می نماید.