چالش ها و پیامدهای برنامه درسی مبتنی بر عدالت آموزشی در آموزش عالی ایران: پژوهش کیفی

آموزش عالی یکی از مهم ترین مکان هایی هست که در ترویج عدالت و آموزش آن نقش مهمی ایفا می کند.اگرچه استراتژی های خاصی برای برقراری عدالت آموزشی بکارگرفته شده است،اما وجود بی عدالتی های آموزشی،بیانگر آن است که بسیاری از این استراتژی ها،ناموفق بوده اندو نیاز به تغییر نگرش در برنامه درسی،کاملا مشهود است.از این رو پژوهش حاضر درصدد بررسی علل بی عدالتی در برنامه درسی نظام آموزش عالی کشور،جهت دستیابی به عدالت آموزشی است.این پژوهش به شیوه کیفی و با استفاده از راهبرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد انجام شد.محیط پژوهش شامل 8 نفر ازمتخصصان حوزه برنامه درسی بوده که با روش نمونه گیری هدفمند از نوع موارد مطلوب انتخاب شدند.روش اصلی گردآوری اطلاعات،مصاحبه نیمه ساختار یافته با سه سوال باز پاسخ بود.مصاحبه ها به صورت فردی برگزار شد و مدت هر مصاحبه بین چهل تا شصت دقیقه بوده است.فرآیند مصاحبه ها پس از کسب اطمینان از اشباع نظری در بخش مطالب به دست آمده از مصاحبه های انجام شده و تکراری شدن مطالب،متوقف گردید.نتایج تحلیل داده ها با کمک نرم افزار MAXQDA 12 به مفاهیم مجزا تفکیک شدند.یافته های حاصل از مصاحبه نشان داد نبودن الگوی مشخص در مورد گسترش عدالت آموزشی،عدم توزیع مناسب امکانات درمراکز دور افتاده،متمرکز بودن برنامه های درسی برای کل کشور،بی توجهی به متخصصین حوزه برنامه درسی،عدم نگرش عادلانه مسوولینی که در تدوین برنامه درسی سهیم هستند،عدم آشنایی با تدوین برنامه درسی مبتنی بر عدالت آموزشی.عدم وجود امکانات و فضای تحقق عدالت آموزشی،از مهمترین دلایل بی عدالتی در برنامه درسی آموزش عالی کشور هستند.