اثر قارچ میکوریز و ورمی کمپوست بر رشد و ترکیب عناصر معدنی ارقام توت فرنگی

این پژوهش به منظور بررسی اثر کود زیستی و قارچ میکوریز آربوسکولار در چهار سطح (بدون کود زیستی، ریزوفاگوس ایرگولاریس، فانلی فورمیس موسه و ورمی کمپوست) بر رشد و ترکیب عناصر معدنی اندام هوایی دو رقم توت فرنگی (پاروس و کردستان) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه ای اجرا شد. نتایج نشان داد که کاربرد ورمی کمپوست و قارچ میکوریز آربسکولار میانگین وزن خشک اندام هوایی توت فرنگی را نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش داد ولی دو گونه قارچ اختلاف معنی داری با هم نداشتند. مایه زنی توت فرنگی با قارچ میکوریز آربوسکولار جذب کل عناصر را در مقایسه با شاهد به طور معنی داری افزایش داد ولی اثر معنی داری روی غلظت عناصر غذایی اندام هوایی نداشت. کاربرد ورمی کمپوست جذب و غلظت کل عناصر غذایی فسفر، پتاسیم، آهن، روی، و مس اندام هوایی را در مقایسه با شاهد به طور معنی داری افزایش داد. وزن خشک، غلظت و جذب کل روی، جذب کل فسفر، منگنز و مس اندام هوایی رقم کردستان در مقایسه با رقم پاروس به طور معنی داری بالاتر بود ولی ارقام از لحاظ درصد کلونیزاسیون ریشه اختلاف معنی داری با هم نداشتند. درصد وابستگی میکوریزی رقم پاروس نسبت به رقم کردستان با کاربرد قارچ ریزوفاگوس ایرگولاریس به طور معنی داری بالاتر بود ولی با کاربرد قارچ فانلی فورمیس موسه درصد وابستگی میکوریزی رقم کردستان بالاتر از رقم پاروس بود. در یک نتیجه گیری کلی، کاربرد کودهای زیستی از طریق افزایش جذب عناصر غذایی رشد گیاه توت فرنگی را افزایش خواهند داد که در این بین نقش ورمی کمپوست به دلیل دارا بودن عناصر غذایی و موجودات مفید خاکزی بارزتر است