بررسی تطبیقی سوگ سروده در شعر معاصر

مرثیه یا سوگ‌سروده، گونه‌ای ادبی است که شاعران در سوگ خویشاوندان، یاران، پادشاهان، وزیران، بزرگان قوم، عالمان دین و شرح ایمه معصومین سروده شده باشند. در مرثیه، به بیان مناقب، فضایل و مکارم شخص در گذشته می‌پردازند، شان و مقام او را گرامی می‌دارند و از دست رفتنش را ضایعه‌ای عظیم جلوه می‌دهند. مرثیه‌های شاعران معاصر نیز سرشار از احساس همدردی و گویای همدلی طبقات گوناگون اجتماعی از خواص و عوام در بروز حوادث ناگوار روزگار نظیر بیماری، زندان، وفات بزرگان دین و مرگ عزیزان و خویشان است. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی تحلیلی به بررسی سوگ سروده و عنصر حسرت و جنبه‌های مختلف آن در اشعار سه تن از شاعران نیمایی (قیصر امین‌پور، فریدون مشیری و حمید مصدق) پرداخته می‌شود و همراه با ذکر نمونه‌هایی، تحلیلی از آن صورت می‌گیرد. بر اساس یافته‌های ارایه شده می‌توان گفت از میان سوگ‌سرودهای شاعران معاصر، آن‌هایی که در رثای خانواده و دیگر شاعران سروده‌اند، به دلیل بسامد بالا و کاربرد فرهنگی‌شان از اهمیت بیشتری برخوردارند. بخشی از مراثی نیز درباره شخصیت‌های انقلاب و برآمده از اعتقادی دینی است.