رتبه بندی استان های کشور بر مبنای تغییرات شاخص های عمده ی نیروی کار در دوره 1394-1397 با استفاده از روش تاپسیس

افزایش اشتغال و کاهش بیکاری یکی از شاخص های مهم توسعه یافتگی جوامع است. شاخص های آماری حاصل از اجرای طرح آمارگیری نیروی کار در ارزیابی سیاست ها و عملکردهای مربوط به حوزه ی اشتغال زایی از کارایی لازم برخوردارند. در عین حال، باید بر این نکته نیز تاکید نمود که به کارگیری یک شاخص (مانند نرخ بیکاری) به تنهایی نمی تواند معیار مناسبی برای ارزیابی عملکرد اشتغال زایی استان های کشور باشد، بنا بر این لازم است مجموعه ای از شاخص های عمده ی طرح نیروی کار به کار گرفته شوند تا بتوان به سیمای کاملی از فرایند عملکرد اجرایی استان ها در اشتغال زایی، تحقق برنامه های توسعه و... دست یافت.در این پژوهش ضمن تشریح مدل تاپسیس و وزن دهی شاخص های مورد استفاده مدل به روش کریتیک، استان های کشور بر مبنای شاخص های عمده نیروی کار مرکز آمار ایران در دوره ی 1394-1397 رتبه بندی می شوند، سپس نتایج رتبه بندی با رتبه بندی استان ها تنها بر اساس نرخ بیکاری مقایسه می شود. نتایج پژوهش حاکی از عملکرد مطلوب برنامه ریزان و مسیولین اجرایی به ترتیب در استان های خراسان شمالی، فارس و مازندران طی این دوره زمانی است.