تحلیل وضعیت رفاه در ایران بر اساس شاخص های استاندارد جهانی

این مقاله، با هدف بررسی وضعیت رفاه در جمهوری اسلامی ایران بر حسب شاخص های جهانی رفاه لگاتوم1 و شناسایی راه های دستیابی به رفاه در سطح استاندارد2 جهانی تهیه شده است. به علاوه، بررسی مقایسه ای گزارش های شاخص مزبور در طول سا ل های گذشته به این منظور صورت گرفته که مخاطبان علاقمند را ترغیب به توجه به وجوه تمایز این شاخص با سایر شاخص های رفاه نماید تا درک عمیق تری نسبت به رفاه و عملکرد دولت ها بدست آورند. این بررسی به روش کتابخانه ای و مقایسه ای انجام شده است و برای درک و دریافت بهتر موضوع علاوه بر توجه به مفاهیم، پیشینه، اصول و مبانی رفاه به رویکردها و روش شناسی این شاخص ها، اشاره شده و درباره نحوه جمع آوری داده ها، شاخص ها و محاسبه رتبه رفاه به طور مقایسه ای در کشورها، تاثیر شاخص های مزبور را در کشورهای جهان بر رتبه کلی رفاه آن ها نشان می دهد. همچنین این مقاله با توجه به چالش های جهان در دستیابی به رتبه های بالاتر رفاه و نقش بحران ها، منازعات منطقه ای از یک طرف، و رونق اقتصادی و تجاری در کشورها از طرف دیگر، توجه نموده است. برای ارایه، تصویری از جایگاه جمهوری اسلامی ایران در منطقه منا (خاورمیانه و آفریقا) و در میان کشورهای اسلامی، وضع شاخص های رفاه آن را با این دو گروه از کشورها مقایسه نموده است. نتایج حاصل از این بررسی حاکی از این است که جمهوری اسلامی ایران برغم تلاش های فراوان طی چند دهه ی گذشته هنوز نتوانسته نه تنها در کل کشورهای جهان بلکه در میان کشورهای منطقه منا و حتی در کشورهای اسلامی جایگاه درخور توجهی را بدست آورد. نتیجه این مقاله دلالت بر این دارد که جمهوری اسلامی ایران علیرغم تلاش های متعددی که برای ایجاد رفاه، متناسب با امکانات و فرصت ها در مناطق مختلف و در مجموع کشور نموده است هنوز نتوانسته در رتبه بندی کشورها از لحاظ رفاهی، جایگاه مناسب و مطلوبی کسب کند. این وضع نامطلوب، حتی در دو منطقه منا و کشورهای اسلامی هم از این حیث جایگاه برجسته ای نیافته است.