مقایسه اثربخشی دو روش واقعیت درمانی گلاسر و درمان هیجان مدار بر کیفیت و رضایت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت

یکی از خطرات زندگی خانوادگی، خیانت زناشویی است که مشکلات بسیاری برای شخص خیانت دیده در پی دارد؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو روش درمانی، واقعیت درمانی و درمان هیجان مدار بر کیفیت و رضایت زناشویی زنان خیانت دیده تهران بود.

روش بررسی:

 روش مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی زنان متاهل خیانت دیده تشکیل دادند که به مراکز مشاوره سازمان بهزیستی شهر تهران در سال 1397 مراجعه کردند. نمونه ها 45 نفر از مراجعان بودند که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (واقعیت درمانی گلاسر و درمان هیجان مدار) و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. در هر گروه آزمایش هشت جلسه مداخله اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زناشویی (باسبی و همکاران، 1995) و رضایت زناشویی انریچ (السون و همکاران، 1982) و پروتکل واقعیت درمانی (عباسی و همکاران، 1396) و پروتکل درمان هیجان مدار (بهرامی و همکاران، 1388) بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد.

یافته ها: 

نتایج آماری نشان داد که هر دو گروه آزمایش درمقایسه با گروه گواه در میزان رضایت و کیفیت زناشویی تفاوت معناداری دارند (0٫001>p). همچنین نتایج آزمون تعقیبی LSD حاکی از آن بود که بین اثربخشی درمان گلاسر و هیجان مداری بر میزان کیفیت روابط زناشویی در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود ندارد (0٫374=p)؛ اما نمره رضایت زناشویی در روش درمانی هیجان مدار بیشتر از روش درمانی گلاسر براساس واقعیت درمانی است (0٫001>p).

نتیجه گیری: 

درمان هیجان مدار با بهبود جراحات دل بستگی و تنظیم هیجانات و واقعیت درمانی با تاکید بر مسئولیت شخصی و شناخت نیازها، به بهبود آسیب خیانت کمک می کند.