مقایسه اثربخشی درمان های تحریک جدار جمجمه ای با جریان مستقیم (tDCS) و شناختی-رفتاری (CBT) بر ولع مصرف و اضطراب در افراد دارای اضافه وزن

یکی از انواع اختلالات روانی که باعث مصرف بی رویه مواد غذایی و درنتیجه ایجاد چاقی در بیماران می شود، ولع مصرف مواد غذایی است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان تحریک با جریان مستقیم ازطریق جمجمه (tDCS) و درمان شناختی-رفتاری (CBT) بر ولع مصرف و اضطراب در افراد دارای اضافه وزن بود.

روش بررسی: 

روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش تمامی افراد دارای اضافه وزن مراجعه کننده به مرکز روان شناسی آرامش تهران در سال 1398 بودند که ابتدا تعداد 36 نفر از افراد داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند. سپس در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 12 نفر) به صورت تصادفی قرار گرفتند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های ولع مصرف مواد غذایی (کپدا-بنیتو و همکاران، 2000) و سیاهه اضطراب بک (استیر و بک، 1997) استفاده شد. گروه های آزمایشی تحت مداخلات درمانی قرار گرفتند؛ اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. جلسات مداخله طی دو روز در هفته در مرکز مشاوره آرامش شهر تهران اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که درمان های تحریک با جریان مستقیم ازطریق جمجمه و شناختی-رفتاری بر کاهش ولع مصرف (مولفه های تمایلات و شدت ولع مصرف) (0٫001>p) و اضطراب (0٫001>p) موثر است؛ اما بین اثربخشی درمان های تحریک با جریان مستقیم ازطریق جمجمه و شناختی-رفتاری بر ولع مصرف (مولفه تمایلات) (0٫884=p) و ولع مصرف (مولفه شدت ولع مصرف) (0٫972=p) و اضطراب (0٫165=p) در افراد دارای اضافه وزن تفاوت معناداری وجود ندارد.

نتیجه گیری:

 براساس یافته های این پژوهش می توان گفت درمان تحریک با جریان مستقیم ازطریق جمجمه و درمان شناختی-رفتاری بر ولع مصرف و اضطراب اثربخش است.