گردشگری؛ ارکان تجاری توسعه و شناخت موانع کشور

گردشگری پدیده ای در دوران مدرن است و به طورکلی به هر چیزی که با سفر در ارتباط باشد اطلاق می شود، اما اندیشه گردشگری نوین نخستین بار در سده هجدهم در انگلستان پدید آمد. این اتفاق مقارن با زمانی بود که به سبب پیدایش انقلاب صنعتی، ارزش ها و آداب و رسوم در این کشور در حال تغییر بود؛ با وجود این هنوز لازمه مسافرت یا گردش، استطاعت مالی است. بر این اساس گردشگری در جهان کنونی، صنعتی پاک به حساب می آید و سومین پدیده اقتصادی پویا، پررونق و روبه توسعه است که پس از صنایع نفت و خودروسازی، در مقایسه با صنایع جهانی دیگر پیشرفت بیشتری داشته است، اما بخش هایی از کشورمان برای ما ایرانیان ناشناخته مانده است. گاهی نام برخی جاهای دیدنی را از زبان خارجی ها می شنویم یا از سایت ها و شبکه های ماهواره ای می بینیم. گاهی نیز برخی مکان های تازه را کشف می کنیم که پیش از این کاشفان خارجی کشف کرده و مطالبی درباره آنها نوشته اند، اما این وظیفه مسیولان سازمان گردشگری و شاید هم وظیفه دانشگاه های هر استان باشد که با راه اندازی پژوهشکده ای قابلیت های استانی را شناسایی و برنامه ای مناسب برای آن ترسیم کنند. به جریت می توان گفت هیچ کشوری به اندازه ایران از تنوع آب و هوایی، اقلیمی و جغرافیایی، قومیتی و زبانی و موسیقایی، رقص های محلی و آواها و نواها برخوردار نیست. روش به کار رفته در مقاله حاضر از لحاظ ماهیت کاربردی بوده و از نوع توصیفی - تحلیلی است. لذا در این مقاله، علاوه بر تعریف گردشگری، عوامل تاثیرگذار در گردشگری، اهمیت گردشگری، رویکردهای توسعه گردشگری، انواع گردشگری، زیرساخت های گردشگری و موانع گردشگری بیان شده است.