روش تحصیل امنیت در فقه سیاسی اسلام و عمده‎ترین مکاتب امنیتی دیگر

پرسشی که این مقاله رسالت پاسخ دهی آن را به عهده دارد، این است که فرایند تحصیل امنیت بر اساس آموزه‎های فقه سیاسی اسلام؛ چگونه قابل تحقق است، و در مقایسه باروش تحصیل امنیت، در مکاتب دیگراز چه برجستگی‎های برخور داراست. درفرایند تحصیل امنیت، مکاتب مختلف، رویکردهای ویژه خویش را دارند. و این مسئله در دوران، بین روش های استفاده از: «زور» و «اقتدار» تا «اقناع» بر اساس رویکردهای مختلف، دور می‏زند. بر اساس رویکردهای دموکراسی مابانه نوعا سخن از اقناع گفته می‏شود. با این حال، در مکتب لیبرال؛ در این باب، مشی دوگانهدیده می‏شود؛ چه اینکه آنان از مولفه «اقناع» در برابر لیبرالها واز مولفه «زور» علیه کشورهای غیرلیبرال سودمی‏برند. در رویکرد شریعت گرایان، که چرخه روش تحصیل امنیت، بیشتر برآستانه اقتدار دورمی‏زند؛ تحصیل امنیت، دراسلام ابعادی زیادی دارد: همانند روش تحصیل امنیت سیاسی، نظامی، فرهنگی، اقتصادی، ومحیط زیست. امنیت سیاسی؛ ازطریق بر قراری عدالت و رعایت عدل وانصاف؛ مشورت، اعطای آزادی‎های لازم درزمینه مورد نظر، امکان‎پذیر است. امنیت اجتماعی؛ از طریق امربه معروف ونهی ازمنکر، نصحیت، تذکر، رعایت حریم خصوصی مردم. امنیت فرهنگی، درفقه سیاسی اسلام از طریق، هجرت، دعوت، امر به معروف ونهی از منکر، وپای بندی به آموزه‎های دینی، امنیت اقتصادی، از طریق بر قراری عدالت اجتماعی، توزیع عادلانه ثروت، مبارزه، با عوامل مخل امنیت اقتصادی، امنیت زیست محیطی؛ با رعایت قواعد فقهیم. جود درهمین زمینه، امکان‎پذیر است