تاثیر چالش های پیشرفت سیاسی بر جهت گیری ائتلاف و اتحاد در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر چالش های پیشرفت سیاسی در سطح عدم اجماع نسبی نخبگان و نهادینه نشدن احزاب سیاسی بر روند ایتلاف و اتحادسازی در سیاست خارجی است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و با بهره گیری از نظریه ساخت یابی نشان داده شد که چالش‎های پیشرفت سیاسی در داخل کشور نه تنها ایتلاف سازی را با مشکل مواجه می سازد، بلکه باعث از دست رفتن فرصت های بین المللی نیز می شود. تجربه ایران اسلامی در جهت گیری های متفاوت و عدم اجماع نسبی نخبگان فکری و سیاسی در تعریف شفاف منافع ملی باعث شکل گیری چرخه های بازگشت پذیری و در نتیجه کاهش کارآمدی سیاست خارجی شده است. در این راستا توجه به اسناد بالادستی، قانون اساسی، سند چشم انداز بیست ساله، برنامه های توسعه و خطوط قرمز نظام، تقویت فرهنگ مشارکت سیاسی، مسئولیت پذیری، نهادینه سازی احزاب، ایجاد هماهنگی میان قوا، شفافیت در تعریف اهداف و منافع ملی از یک سو و شناخت همه جانبه محیط، منابع، قواعد، اصول و هنجارهای بین المللی از سوی دیگر می تواند از راهکارهای کاهش چالش های پیشرفت سیاسی و در نتیجه افزایش کارآمدی سیاست خارجی کشور باشد.