بحران کووید 19 و نظریه های سیاستگذاری عمومی

بحران ناشی از شیوع ویروس کرونا این روزها از مرزهای محل تولد خود یعنی شهر ووهان چین عبور کرده و به بحرانی بین-المللی تبدیل شده است. سازمان بهداشت جهانی بیماری ناشی از این ویروس (کووید 19) را یک همه گیری گسترده جهانی اعلام کرده و دبیر کل سازمان ملل بحران را بزرگترین بحران سلامت پس از جنگ دوم جهانی دانسته است. مساله کرونا اگر چه در بادی امر مساله ای پزشکی و مربوط به رابطه میان پزشک و بیمار بنظر می رسد، گستره و پیچیدگی آن به گونه ایست که تمام ابعاد اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جوامع امروزین را درگیر می کند. این مساله، به همین دلیل، مساله ای برای سیاستگذاری عمومی است. مقاله حاضر نسبت بحران کرونا را با نظریه های سیاستگذاری عمومی می کاود. برای این منظور پس از مروری سریع بر مبانی نظری حوزه مطالعاتی سیاستگذاری عمومی و معرفی یک رویکرد سیستمی به فرایند سیاستگذاری، این سیستم و اجزای آن بر وضعیت جاری بیماری کووید 19 و سیاست های مرتبط با آن نقش شده و تلاش می-شود تا تحلیلی از ابعاد سیاستگذارانه این پاندمی ارایه گردد. تحلیل ارایه شده در مقاله ضمن تشریح حلقه اصلی و اپیدمیولوژیک سیاستگذاری در این مساله، محدودیت های اقتصادی و نهادی و محدودیت های ناشی از عملکرد ایتلاف های ذینفعان و همینطور محدودیت های ناشی از ایده ها و باورهای بازیگران مرتبط با این مساله را تبیین می کند.