بررسی نشاط معنوی در سلوک عارفانه ی عطار

مایه های نشاط معنوی در سلوک عارفانه عطار و عشق و درد و غم و شادی و فراق و وصال است . آثار این عارف شوریده دل تا بدان حد به این عطیه های آسمانی آمیخته است که درد و عشق را باید بن مایه و جوهره ی شعر او نامید . عارفان ، آغاز آفرینش را با تجلی الهی و ظهور عشق توام می دانند و عطار از درد و غمی سخن می گوید که تنها وقف دل آدمی است . محوریت اندیشه ی عطار بر عشق و درد و غم و اشک و خون است او عشق را در گرو سه حالت می داند یکی اشک دوم آتش سوم خون فرشتگان را دارای عشق می داند ؛ اما درد را مختص انسان دانسته است . نگرش خاص شیخ به عشق که مقوله اصلی و پایه ای عرفان است ، سبب گردیده که در بسیاری از موضوعات عرفانی با دیگران متفاوت باشد وی در به کارگیری اصطلاحات عرفانی نیز شیوه ی خاص خودش را دارد . اوکه با مداقه در مبانی سلوک این منازل را به روشنی توصیف نموده ، در سرودهای خویش بارها به خاستگاه سلوک معنوی پرداخته است . و نتیجه ی تجربیات روحی و معنوی خود را با بیانی رسا و شیوا در اختیار مشتاقان و عاشقان دردمند قرار داده است .