اثربخشی برنامه فلسفه برای کودکان بر جرات ورزی و روابط بین فردی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه فلسفه برای کودکان بر جرات ورزی و روابط بین فردی دانش آموزان انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی تشکیل می دادند که در سال تحصیلی 97-96 در یکی از دبستان های دولتی شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای ابتدا منطقه 2 تهران انتخاب و از بین مدارس ابتدایی پسرانه منطقه (2) یک مدرسه انتخاب گردید که شامل 84 دانش آموز پسر در پایه های چهارم (28)، پنجم (26) و ششم (30) بودند که از میان آن ها 30 نفر به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15) و گواه (15) قرار گرفتند. گروه آزمایش، آموزش 8 جلسه ای مداخله برنامه فلسفه برای کودکان را دریافت کردند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جرات ورزی یا قاطعیت گمبریل و ریچی استفاده شد که روایی و پایایی این آزمون توسط گمبریل و ریگی (1975) به ترتیب برابر با 39/0 تا 70 و 87/0 گزارش شده است و بهرامی (1386) ضریب اعتبار این آزمون را 88/0 محاسبه کرده است. همچنین از مقیاس ارزیابی روابط بین فردی کودکان از نظر معلم که توسط ویرو داوین (1980) تهیه شده استفاده گردید که ویرو داوین از طریق تجزیه وتحلیل سوالات پرسشنامه به این نتیجه رسیدند که این پرسشنامه ابزار مفیدی برای سنجش جنبه های رفتار اجتماعی دانش آموزان می باشد (87/.=r). تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که برنامه فلسفه برای کودکان در بهبود جرات ورزی و روابط بین فردی دانش آموزان تاثیر معنادار دارد (05/0P<). یافته های پژوهش حاکی از آن است که می توان از برنامه فلسفه برای کودکان به منظور یک روش مداخله ای موثر جهت افزایش جرات ورزی و بهبود روابط بین فردی سود جست.