غربالگری مهارکننده های آلفاگلوکوزیداز و آلفاآمیلاز موجود در گیاه خاکشیر توسط داکینگ مولکولی برای جلوگیری از پیشرفت دیابت

آنزیم های آلفاآمیلاز و آلفاگلوکوزیداز با شکستن واحدهای پلی ساکاریدی پیچیده به واحدهای مونوساکاریدی قابل جذب، باعث بالا رفتن سطح گلوکز خون می شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثر مهارکنندگی ترکیبات استخراج شده از گل گیاه خاکشیر بر فعالیت آنزیم های آلفاآمیلاز و آلفاگلوکوزیداز در محیط In silico است.

این مطالعه با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. بدین منظور، ابتدا ترکیبات استخراج شده از گل خاکشیر در مطالعه قبلی، از پایگاه داده ای PubChem گرفته شد و سپس فایل های مربوط به آنزیم های آلفاآمیلاز و آلفاگلوکوزیداز از پایگاه PDB دریافت شدند. سپس قوانین لیپینسکی و ویژگی های فیزیکوشیمیایی ترکیبات به ترتیب توسط پایگاه Zink و سرور Swiss ADME پیش بینی شدند. درنهایت، برای انجام کارهای داکینگ مولکولی از روش داکینگ Molegro Virtual Docker 6.0 و Molegro Molecular Viewer 2.5 استفاده شد.

اکثر ترکیبات موجود در گل خاکشیر، ویژگی های فیزیکوشیمیایی مطلوبی داشتند و هم چنین این ترکیبات توانایی مهار آنزیم های آلفاآمیلاز و آلفاگلوکوزیداز را داشتند؛ اما از میان این ترکیبات، ترکیب Valtrate با 45/83- کیلوژول بر مول بیش ترین اثر مهاری را بر آنزیم آلفاآمیلاز داشت. هم چنین ترکیبات Palatinol و Valtrate به ترتیب با 19/122- و 08/152- کیلوژول بر مول بالاترین میزان مهاری را بر آنزیم آلفاگلوکوزیداز داشتند.

از نتایج به دست آمده در این تحقیق توصیفی- تحلیلی، می توان نتیجه گرفت که از میان ترکیبات داک شده موجود در گل خاکشیر، ترکیب Valtrate به دلیل قرارگیری مناسب در اکتیوسایت آنزیم های آلفاگلوکوزیداز و آلفاآمیلاز مهار موثرتری را ایجاد می کند.