نقش میانجی ناگویی هیجانی در رابطه بین سبک های مقابله ای و ویژگی های شخصیتی با وسواس فکری عملی

وسواس فکری عملی یکی از مشکلات جدی سلامت روان شناختی بوده و سالانه هزینه های اقتصادی و اجتماعی هنگفتی را بر جامعه تحمیل می کند و علایم ناتوان کننده آن کارکرد میان فردی، شغل و زندگی فرد را مختل می کند. هدف پژوهش بررسی نقش میانجی ناگویی هیجانی در رابطه بین سبک های مقابله ای و ویژگی های شخصیتی با وسواس فکری عملی بود.

روش پژوهش، توصیفی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش تمامی بیماران مبتلا به وسواس فکری عملی مراجعه کننده به کلینیک های روان پزشکی شهر کرمان در سال 1397-1398 بودند که از میان آن ها دویست نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه سبک های مقابله ای لازاروس و فولکمن (1984)، پرسش نامه شخصیتی پنج عاملی نیو کاستا و مک کری (1985)، پرسش نامه ناگویی هیجانی تورنتو باگبی، پارکر و تیلور (1994) و پرسش نامه وسواس فکری عملی مادسلی هاجسون و راچمان (1997) بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی هم زمان و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفت.

نتایج نشان داد که ویژگی های شخصیتی (به جز روان رنجورخویی) با ناگویی هیجانی (000/0>P؛ 0/523- = r) و وسواس فکری عملی (000/0>P؛ 0/253- = r) رابطه منفی و معکوس دارد. همچنین ناگویی هیجانی با وسواس فکری عملی (000/0P؛ 0/045-=r) رابطه ندارد، اما سبک هیجان مدار با وسواس فکری عملی (0/005>P؛ 0/198=r) رابطه مثبت و مستقیم دارد. شاخص برازش داده حاکی از براش مناسب داده ها با الگوی پیشنهادی بود (0/05>P).

ناگویی هیجانی به عنوان میانجی گر در رابطه بین سبک های مقابله ای و ویژگی های شخصیتی با وسواس فکری عملی، نقش مهمی در بهبود سلامت روان بیماران وسواسی دارد.