نابرابری فضایی در خدمات بهداشتی درمانی در شهرستان های استان گلستان

عدالت فضایی در حوزه بهداشت و درمان یکی از مهمترین ابعاد توسعه پایدار است. توسعه‫پایدار نمی‫تواند بدون داشتن یک جمعیت سالم تحقق پیدا کند و از سوی دیگر، سلامت جمعیت نیز نمی‫تواند بدون  حفظ شود. از اینرو، هدف از این مقاله شناسایی الگوی توزیع فضایی امکانات و تسهیلات بهداشتی- درمانی در شهرستان های استان گلستان است. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی- تحلیلی و منبع داده ها، سالنامه آماری 1390  است. داده ها با استفاده از تکنیک های آماری نظیر تاپسیس، تحلیل خوشه، و همبستگی فضایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج بیانگر توزیع فضایی نابرابر بین شهرستان های استان گلستان از نظر میزان توسعه بهداشتی- درمانی است؛ شهرستان گرگان بالاترین و شهرستان گمیشان پایین ترین سطح توسعه بهداشتی- درمانی دارد. فاصله با مرکز استان یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر نابرابری فضایی است. الگوی توزیع امکانات و خدمات بهداشتی درمانی استان گلستان دارای ساختار فضایی بوده و به شکل خوشه ای توزیع شده اند.