ارتباطات میان فرهنگی افغان های مقیم ایران با ایرانیان بر پایه نظریه هم فرهنگی

حضور مهاجران افغانی در ایران  به عنوان بزرگ ترین قومیت مهاجر در ایران  به سال های دور برمی گردد . هم اکنون بخشی از آنان در ایران صاحب فرزند شدند و نسل سوم این مهاجران به ایران به عنوان زادگاه خود تعلق خاطر دارند. این نسل به سمتی پیش می رود که مطالبات بیشتری از جامعه دارد. اشتراک این دو ملیت در زبان، دین و بخشی از فرهنگ نوع تعاملات اجتماعی را پیچیده تر کرده است. در میان نظریه پردازان ارتباطات میان فرهنگی  اورب در نظریه همفرهنگی  به بررسی رابطه میان گروه های اقلیت در مقابل گروه های غالب می پردازد.از آنجا که مهاجران افغان در مقابل ایرانیان در اقلیت هستند ، رفتار وکنش مهاجران افغان مقیم ایران به عنوان گروه اقلیت یا همفرهنگ در برابر ایرانیان که گروه غالب  یا سلطه هستند را میتوان مورد بررسی قرار داد. در چنین شرایطی مهاجران افغان استراتژی های متفاوتی را برای برقراری رابطه و تعامل با ایرانیان و ساختار گروه سلطه انتخاب می کنند. کم توجهی، تحقیر و نگاه از بالا به پایین کمترین تجربه هایی است که این افراد را دچار آسیب هایی کرده است که این سه نسل در قبال آن رویکرد متفاوتی را از نوع سازش، انطباق و جداسازی را در سه سطح منفعل ، فعال و بیش فعال برگزیدند. در این پژوهش کیفی مصاحبه هایی با 20 تن از مهاجران افغانی مقیم بومهن با چهارچوب نظری گادیکانست و اورب انجام و به تحلیل رفتارهای این مهاجران بر اساس نظریه همفرهنگی پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد نسل سوم مهاجران افغانی برخلاف نسل های گذشته که به طور سنتی رویکرد سازش را انتخاب می کردند از روش های انطباقی و گاه به صورت محدودتری روش جداسازی را انتخاب می کنند.