تبیین جایگاه و جغرافیای «زیارت» در دیانت مسیحی

در نظام ارزش های دینی، زیارت به عنوان یکی از مواضع وفاق در ادیان وحیانی و غیر آن می تواند محل مداقه باشد، گرچه در رسوم و سلوک متفاوت یا مشابه باشند. زیارت، تاریخی طولانی دارد. قرن ها مسلمانان به مکه، یهودیان به اورشلیم و مسیحیان نیز به سرزمین مقدس، جایی سرشار از نشان عیسی، قدم گذاشته اند. در مسیحیت، آغاز زیارت مرتبط با مکان های مقدسی است که تولد، زندگی و مصلوب شدن عیسی در آن روی داده است. زیارت، در بعد اشتراک مفهومی اش، زایر را از مبدا به حرکت درآورده و در مقصد ضمن حصول نوعی خودآگاهی معنوی به سامان می رساند؛ از دیگر سو، فرصتی برای او است تا در جهانی که می زید، به اکتشافی دینی و البته همچنان درونی نایل شود؛ این سیر حضوری ذاتا حامل نوعی سیر شهودی است. در این نوشتار، که به روش کتاب خانه ای انجام شده است، می کوشیم از رهگذر بررسی مفهوم دینی و معنوی «زیارت» و بیان اهداف، اهمیت این تجربه مشترک دینی در مسیحیت را بکاویم.