ارزیابی اثر مدیریت گیاهان پوششی چاودار (Secale cereal L.) و شبدر برسیم (Trifolium alexandrinum L.) بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه لوبیا (Phaseolus vulgaris L.) در شرایط حضور و عدم حضور علف های هرز

این پژوهش در سال زراعی 1392-1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد، به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل گیاه پوششی (شبدر برسیم، چاودار و مخلوط شبدر برسیم+ چاودار)، در دو تراکم توصیه شده کشت زراعی این دو گونه (برای شبدر برسیم و چاودار به ترتیب 25 و 190 کیلوگرم در هکتار) و تراکم افزایشی (5/1 برابر توصیه شده) و سه نوع مدیریت مالچ (علف کش+ مالچ، برداشت+ مالچ و برداشت) بود. علف های هرز در این آزمایش بیشتر شامل یک ساله های تابستانه به ویژه سلمه تره (Chenopodium album)، سوروف (Echinochloa crus-galli) و تاج خروس خوابیده (Amaranthus blitoides) بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک، به ترتیب در تیمارهای شاهد علف کش (40/2275 و 2/6089 کیلوگرم بر هکتار) و شاهد وجین دستی (60/2179 و 5/5737 کیلوگرم بر هکتار) به دست آمد. همچنین نتایج مقایسه میانگین نشان داد که اختلاف معنی داری در عملکرد دانه و بیولوژیک سایر تیمارها نیز وجود داشت، به طوری که بیشترین مقدار آن ها در مدیریت مالچ+علف کش (51/1965 و 7/4726 کیلوگرم بر هکتار)، تراکم افزایشی (58/1332 و 7/3296 کیلوگرم بر هکتار) و کشت مخلوط شبدر+ چاودار (83/1437 و 3743 کیلوگرم بر هکتار) مشاهده شد. بنابراین استفاده از تراکم افزایشی گیاه پوششی، کشت مخلوط گیاهان پوششی شبدر برسیم+ چاودار و همچنین مدیریت علف کش+ مالچ، به عنوان بهترین گزینه جهت کاهش تراکم و زیست توده علف های هرز و نیز افزایش عملکرد و اجزای عملکرد در جهت مدیریت تلفیقی علف های هرز لوبیا می باشد.