بررسی ارتباط سطح سرمی منیزیم با خونریزی پس از عمل بای پس عروق کرونر

هدف:

 این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سطح سرمی منیزیم با خونریزی پس از عمل بای پس عروق کرونر انجام شد.

زمینه:

کاهش منیزیم سرم متعاقب جراحی قلب یکی از موارد قابل توجه است و خونریزی در دوره پس از عمل از نگرانی های مربوط به مراقبت از بیماران بعد از جراحی قلب باز محسوب می شود. به نظر می رسد اختلالات انعقادی ناشی از منیزیم وابسته به دوز باشد.

روش کار:

در این مطالعه توصیفی ارتباطی، 120 بیمار تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر با استفاده از پمپ قلبی ریوی، مورد بررسی قرار گرفتند. همه بیماران سبک بیهوشی و جراحی یکسان داشتند. پس از پایان عمل جراحی و انتقال بیماران به بخش مراقبت های ویژه، یک نمونه خون جهت اندازه گیری منیزیم گرفته شد و به آزمایشگاه فرستاده شد و مقدار خون موجود در چست باتل های بیماران یادداشت شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 20 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند.

یافته ها:

بین سطح سرمی منیزیم و مقدار خونریزی پس از عمل ارتباط معکوس و معناداری از نظر آماری وجود داشت (0/046P=، 0/170-r=)، به این بدین معنی که با افزایش سطح سرمی منیزیم میزان خونریزی کاهش می یابد. همچنین، زمان ترومبین و زمان ترومبوپلاستین نسبی با خونریزی ارتباط مستقیم و معنادار آماری داشتند.

نتیجه گیری:

 بین سطح سرمی منیزیم و خونریزی پس از عمل بای پس عروق کرونر ارتباط وجود دارد، یعنی منیزیم علاوه بر خاصیت ضد آریتمی می تواند در کاهش میزان خون از دست رفته در پایان عمل موثر باشد، بنابراین، به نظر می رسد در استفاده از منیزیم در بیماران تحت جراحی عروق کرونر، نگرانی در مورد افزایش خونریزی پس از عمل وجود نداشته باشد.