ضرورت گذر پزشک از اجرای انفرادی به اجرای مشارکتی (با بهره گیری از آورده های حقوق تطبیقی)

برخی از چالش های موسسه فردی پزشکی لاینفک از روش اجرای آن هستند؛ فقدان شخصیت حقوقی نتایجی را برای موسسه به دنبال دارد؛ احتمال تعطیلی موسسه افزایش می یابد. مسئولیت موسسه در قبال رفتار زیان بار پزشک منتفی می گردد و با فوت دارنده، وضعیت اشاعه بر موسسه تحمیل و در نتیجه سازماندهی آن دشوار می شود. محوریت فردی واحد، مجموعه را در زمان حیات دارنده امتیاز، فاقد پویایی و توانایی لازم و در زمان فوت وی، محروم از شایسته سالاری در موضوع واگذاری امتیاز به شخص جدید می سازد. برخی دیگر از چالش ها با روش اجرا مرتبط هستند و این به ویژه واقعیتی در مورد ناکارآمدی اجرای انفرادی در رویارویی با دگرگونی های علمی و اقتصادی است.

مواد و روش ها:

 این پژوهش با بهره گیری از آورده های حقوق تطبیقی و با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی صورت پذیرفته است. 

یافته ها:

 اجرای مشارکتی به عنوان راهکاری برای برون رفت از مسایل اجرای انفرادی پزشکی پیشنهاد می شود. طبیبان خواهان اجرای مشارکتی می توانند به تاسیس شرکت پزشکی مبادرت ورزند. می توان چنین شرکتی را به این صورت تعریف نمود: «شخص حقوقی متشکل از پزشکان که به طبابت می پردازند». موضوع این شرکت اجرای مشترک حرفه پزشکی است.

ملاحظات اخلاقی:

 در پژوهش حاضر، پای بندی به روش علمی، اصول اخلاقی، امانت داری و مالکیت فکری و معنوی رعایت شده است.

اجرای مشارکتی، با سازمان دهی همکار، پزشکان را متمرکز می کند تا تخصص گرایی، جایگزینی، جابه جایی و شایسته سالاری امکان پذیر شود. با سازماندهی فعالیت نیز، شخصیت حقوقی را به موسسه هدیه می دهد تا کل مجموعه به سهم الشرکه تجزیه گردد و استمرار خدمات درمانی تضمین شود. هم چنین امکان متمرکز شدن سرمایه ها و بهره بهینه از آن ها فراهم می شود و مسئولیت پزشک مستظهر به مسئولیت شریک و شرکت گردد؛ حمایت از این مسئولیت نشان می دهد اجرای مشارکتی در تعدیل چالش های بی ارتباط با روش اجرای طبابت نیز بی تاثیر نیست.