نقش میانجی گری مدیریت زمان در رابطه بین ویژگی های فردی و بهره وری حسابداران زن

هدف این مقالهبررسی نقش میانجی گری مدیریت زمان در رابطه بین ویژگی های فردی و بهره وری در بین حسابداران زن مشغول به فعالیت در شهر شیراز است.
روش پژوهش مورد استفاده توصیفی همبستگی، از نوع نظرسنجی است که از لحاظ زمانی یک پژوهش مقطعی به حساب می آید. جامعه آماری این پژوهش را کلیه حسابداران زن در شهر شیراز تشکیل داده است. نمونه آماری پژوهش با استفاده از فرمول کوکران، 384 نفر بدست آمد. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه مدیریت زمان مسیحیایی، پرسش نامه شخصیتی چندعاملی نیو و پرسش نامه بهره وری هرسی و گلداسمیت استفاده شده است. برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش آماری تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 و Smart PLS تجزیه و تحلیل انجام شده است.
نتایج حاصل از پژوهش حاضر بیانگر این است که به طور کلی ویژگی های فردی (شامل برون گرایی و وظیفه شناسی) دارای تاثیر مستقیم بر بهره وری حسابداران زن نیست، اما از طریق واسطه مدیریت زمان بر بهره وری حسابداران زن تاثیر می گذارد.
بر اساس یافته های پژوهش حاضر، ویژگی های فردی و مدیریت زمان می توانند به عنوان یکی از ضروریات بهره وری افراد و سازمان به شمار آید.