بررسی تغییرات هیستومورفومتریک کیسه ی منی موش های صحرایی بالغ جوان و مسن پس از دریافت دانه کنجد (Sesamum indicum L.)

دانه ی گیاه کنجد حاوی ترکیبات فیتواستروژن و آنتی اکسیدان داشته که می تواند روی دستگاه تولیدمثل تاثیرگذار باشد. با توجه به اهمیت کیسه ی منی در فعالیت های تولیدمثلی جنس نر، در این پژوهش اثرات مصرف دانه ی کنجد و افزایش سن بر ساختار هیستومورفومتری کیسه ی منی در موش صحرایی بالغ جوان و مسن ارزیابی شد.

به این منظور 40 سر موش صحرایی جوان و مسن به 4 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل جوان و مسن هر کدام به 2 گروه (30 روزه و 60 روزه) تقسیم و روزانه 28 گرم پلت دریافت نمودند. گروه تیمار جوان و مسن نیز هر کدام به 2 گروه (30 روزه و 60 روزه) تقسیم شدند و روزانه 5/8 گرم دانه ی کنجد و 5/19 گرم پلت (30 و 70 درصد جیره ی غذایی) دریافت کردند. در پایان دوره ی پرورش، پس از آسان کشی، نمونه گیری انجام شد. از کیسه ی منی به روش استاندارد تهیه ی مقاطع بافتی، برش هایی به ضخامت 6-5 میکرومتر تهیه و با روش هماتوکسیلین-ایوزین رنگ آمیزی گردیدند. از سوی دیگر، سطح هورمون تستوسترون خون نیز اندازه گیری شد.

ارزیابی هیستومورفومتریک کیسه ی منی نشان داد که تیمار 30 و 60 روزه با کنجد در موش های جوان، موجب افزایش معنی دار ضخامت بافت پوششی، ضخامت طبقه ی عضلانی و ضخامت کل دیواره شده است. در تیمار 30 و 60 روزه در موش های مسن ضخامت طبقه ی عضلانی و ضخامت کل دیواره افزایش معنی داری را نشان داد. به دنبال مصرف کنجد، هورمون تستوسترون در موش های جوان افزایش پیدا کرد. همچنین به دنبال مصرف کنجد در ساختار بافتی کیسه ی منی موش های مسن نسبت به موش های جوان بهبود قابل توجهی مشاهده نگردید.

به نظر می رسد روند افزایش سن تغییر چندانی در بافت کیسه منی ایجاد نکرده، ولی دانه ی کنجد توانسته موجب بهبود ساختار بافتی کیسه ی منی موش های صحرایی جوان و مسن از جمله افزایش ضخامت بافت پوششی، طبقه ی عضلانی و کل دیواره ی آن گردد.