تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی و محدودیت جریان خون با استراحت فعال و غیر فعال، بر میزان هورمون رشد و آمادگی جسمانی سربازان

نیروهای مسلح، با توجه به وظایف و ماموریت هایی که دارند، نیازمند سطوحی از آمادگی جسمانی هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی و محدودیت جریان خون با استراحت فعال و غیر فعال، بر سطوح هورمون رشد وآمادگی جسمانی سربازان بود.

24 جوان سالم در 3 گروه 8 نفری تمرین مقاومتی سنتی (RT)، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون با استراحت غیرفعال (BFR+PR) و با استراحت فعال (BFR+AR) قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته با شدت 80-70% 1RM برای گروه RT و 30-20% 1RM برای دو گروه دیگر اجرا شد. قبل و بعد از شش هفته شاخص های فیزیولوژیک، انتروپومتریک، توان بی هوازی و انفجاری پا و سطوح هورمون رشد (الایزا) آزمودنی ها اندازه گیری شد.

نتایج نشان داد که 6 هفته تمرین، اثر معناداری بر سطوح هورمون رشد دارد (02/0=p)، به طوری که در گروه BFR+AR بیشتر از گروه RT است. با این حال بین گروه BFR+PR با دو گروه دیگر تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین6 هفته تمرین، باعث افزایش معناداری در مقادیر پرش سارجنت و اوج توان در هر سه گروه، حداقل توان در گروه BFR+PR و میانگین توان در گروه BFR+AR و BFR+PR می شود. با این حال این افزایش ها در اوج توان، حداقل توان، میانگین توان و پرش سارجنت بین گروه ها معنادار نبود.

با توجه به اصل کارایی تمرین و سازگاری های مشابه با RT و BFR+PR، ترکیب تمرینات مقاومتی با BFR+AR می تواند جایگزین مناسبی برای این تمرینات شود.