تاثیر یک وهله خستگی عمومی بر میزان هماهنگی و تغییرپذیری بین مفاصل ناحیه تنه قایقرانان نخبه

هماهنگی بین مفاصل و عضلات سبب اعمال و پخش مناسب نیرو بر ستون فقرات کمری و مفاصل می شود. از طرفی دیگر، خستگی ناشی از قایقرانی که با تغییراتی در مکانیک پارو زدن نیز همراه است، به دلیل چرخه ای و تکراری بودن موجب تغییراتی در الگوی هماهنگی و تغییرپذیری مفاصل می شود. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر یک وهله خستگی عمومی بر میزان هماهنگی و تغییرپذیری بین مفاصل ناحیه تنه (ناحیه کمری-پشتی ستون فقرات و ران-لگن) قایقرانان نخبه بود.

14 قایقران تیم ملی مردان در تحقیق کنونی نیمه آزمایشگاهی شرکت کردند. برای ایجاد خستگی عمومی ناشی از فعالیت تا حد واماندگی از تمرین قایقرانی روی ارگومتر استفاده شد. متغیرهای مرتبط با هماهنگی و تغییرپذیری بین مفاصل با استفاده از دستگاه واحدهای اندازه‌گیری اینرسی و مشخصات کینماتیکی حرکت در سه صفحه ساجیتال، فرونتال و هوریزنتال محاسبه شد. از آزمون شاپیرو-ویلک برای تعیین وضعیت نرمال بودن توزیع داده ها و از آزمون آماری تی وابسته برای مقایسه متغیرهای وابسته در سطح معنا داری P≤0/05  استفاده شد.

نتایج نشان داد که یک وهله خستگی عمومی تغییر معنا داری بر میزان تغییرپذیری مفاصل ران-لگن در صفحه ساجیتال (0/009=P با اندازه اثر 0/933) دارد. یک وهله خستگی عمومی تغییر معنا داری بر میزان هماهنگی مفاصل کمری-پشتی و ران-لگن در صفحات ساجیتال، فرونتال و هوریزانتال ایجاد نمی‌کند (0/05>P). همچنین تغییر معنا داری بر میزان تغییرپذیری مفاصل کمری-پشتی در صفحات ساجیتال، فرونتال و هوریزانتال و مفاصل ران-لگن در صفحات فرونتال و هوریزانتال قایقرانان نخبه ایجاد نمی‌کند (0/05>P).

با توجه به نتایج به دست آمده، می توان افزایش تغییرپذیری مفاصل ناحیه تنه را به عنوان ریسک فاکتوری بر عملکرد قایقرانان حرفه ای قلمداد کرد که پتانسیل بروز آسیب های مختلفی همچون کمردرد در بین ورزشکاران این رشته ورزشی را موجب می شود.