تاثیر شرایط آموزش مجازی بر وضعیت اسکلتی-عضلانی و فعالیت بدنی اساتید دانشگاه در دوران پاندمی کرونا

امروزه شیوع کووید-19 از طرف سازمان بهداشت جهانی به عنوان پاندمی جهانی اعلام شده است. در پی پاندمی کرونا و قرنطینه خانگی، محدودیت‌هایی برای افراد خصوصا بخش آموزش کشور ایجاد شده است. در این بین، اساتید دانشگاه ها با شرایط آموزش به صورت مجازی و تغییر در فعالیت های روزمره مواجه شده اند؛ بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر شرایط آموزش مجازی بر وضعیت اسکلتی-عضلانی و فعالیت بدنی اساتید دانشگاه کشور در دوران پاندمی کرونا بود.

در تحقیق توصیفی حاضر از پرسشنامه های استاندارد وضعیت اسکلتی-عضلانی نوردیک و فعالیت بدنی بک استفاده شد. جامعه آماری شامل اساتید دانشگاه های فرهنگیان سراسر کشور، با 98 مرکز بود که از این بین 260 نفر به عنوان نمونه در تحقیق شرکت نمودند. از آزمون های مک نمار و t زوجی و آزمون همبستگی اسپیرمندر سطح معناداری 05/0≥P استفاده گردید.

بین شیوع عارضه اسکلتی-عضلانی در نواحی گردن، شانه، پشت و کمر قبل و حین کرونا تفاوت معنی‌دار مشاهده شد (0/05≥p). همبستگی منفی معناداری بین اختلالات گردن و مچ دست با فعالیت بدنی کاری و اختلالات مچ دست و زانو با فعالیت بدنی ورزشی و فعالیت بدنی اوقات فراغت وجود داشت (0/05≥p). بین میزان ساعات استفاده از رسانه های اجتماعی برای اوقات فراغت و آموزش، استفاده از لپ تاپ و تلفن همراه و میزان خواب شبانه و روزانه قبل و حین کرونا تفاوت معناداری وجود داشت (0/05≥p).

به نظر می‌رسد شرایط کنونی پاندمی کرونا، تغییر در سلامت اسکلتی-عضلانی و نوع فعالیت بدنی اساتید را به همراه داشته است، به‌طوری ‌که ابزار ارتباط و آموزش مجازی و زمان‌بر بودن آن، منجر به کاهش میزان فعالیت بدنی در ابعاد مختلف کاری، اوقات فراغت و ورزش، شیوع برخی اختلالات اسکلتی-عضلانی و حتی تغییر در میزان خواب اساتید گردیده است. افزایش فعالیت بدنی منظم و اتخاذ روش صحیح استفاده از ابزار سخت افزاری و نرم افزاری آموزش مجازی پیشنهاد می گردد.