اثر بخشی درمان شناختی رفتاری واحدپردازه ای بر سوگیری تعبیر چهره و ترس از ارزیابی منفی در دانشجویان دارای خصیصه پارانوئید

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر سوگیری تعبیر چهره و ترس از ارزیابی ‏منفی در دانشجویان دارای خصیصه پارانویید انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با روش پیش آزمون- پس آزمون با گروه ‏کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی شهر کاشمر در سال ‏‏1398 که بر‎ ‎اساس‎ ‎پرسشنامه‎ ‎بالینی چندمحوری میلون -3 و ملاکهای ‏DSM-5‎‏ دارای خصیصه پارانویید‎ ‎تشخیص داده شده اند، ‏تشکیل دادند (بر اساس آمار به دست آمده از این مرکز 60 نفر). از این تعداد، 20 دانشجو دارای خصیصه پارانویید به روش ‏نمونه گیری هدفمند انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 20 نفر). گروه آزمایش 16 ‏جلسه درمان شناختی رفتاری واحدپردازه ای چورپیتا را دریافت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه چندمحوری بالینی؛ سوگیری ‏تعبیر چهره های مبهم و مقیاس ترس از ارزیابی منفی بود که قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل گردید. داده-‏های جمع آوری شده توسط نرم افزار ‏SPSS-22‎‏ و آمار استنباطی تحلیل کواریانس تحلیل شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان‎ ‎داد ‏با حذف اثر نمره های پیش آزمون سوگیری تعبیر چهره و ترس از ارزیابی منفی به عنوان متغیر همپراش اثر اصلی درمان ‏شناختی رفتاری واحد پردازه ای بر سوگیری تعبیر چهره و ترس از ارزیابی منفی در پس آزمون معنی دار است(05/0 ‏P <‎‏). لذا ‏می توان از درمان شناختی رفتاری واحدپردازه ای به عنوان یک روش موثر برای کاهش سوگیری تعبیر و ترس از ارزیابی منفی ‏افراد دارای خصیصه پارانویید بهره گرفت. ‏