انحلال قهری قرارداد جانشینی در بارداری

در جامعه کنونی ایران در پی افزایش میزان ناباروری به علل گوناگون، انعقاد قرارداد جانشینی در بارداری سیر صعودی را دنبال کرده است و بالتبع، قرارداد مزبور و مباحث راجع به آن، علی الخصوص انحلال آن و خاصه انحلال قهری قرارداد از اهمیت دوچندانی برخوردار شده است؛ به گونه ای که در آینده ای نزدیک، اختلافات فیمابین طرفین اصلی قرارداد پیرامون انحلال قهری یا بقاء قرارداد، به علت فقدان منابع قانونی مدون به یکی از دعاوی حساس، سرنوشت ساز و البته شایع در محاکم بدل خواهد شد.

مواد و روش ها:

 در پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-توصیفی به تبیین موجبات گوناگون انفساخ قرارداد پرداخته شده است. روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای است و با مراجعه به کتب و مقالات تهیه و تدوین شده است.

یافته ها: 

قرارداد جانشینی در بارداری به دو مرحله ی پیش از انتقال جنین به رحم و پس از آن تقسیم می شود که حسب اینکه جنین در هر یک از این مراحل از چه ماهیتی برخوردار هست، در مصادیق و موجبات انحلال قهری (انفساخ) قرارداد مزبور موثر خواهد بود. فی الواقع در مرحله ی پس از انتقال جنین، موضوع قرارداد به شخص تبدیل می شود و با شخصیت انسانی مواجه هستیم و لزوم حفظ حیات جنین انسانی در این مرحله ما را ملزم می نماید که رویکرد خود را در خصوص موجبات انفساخ قرارداد مزبور تغییر داده و به شیوه ی متفاوتی به بررسی موضوع بپردازیم.

ملاحظات اخلاقی: 

در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.

نتیجه گیری:

 النهایه باید گفت که در مرحله ی پیش از انتقال جنین، قرارداد به واسطه ی موجبات متعددی از جمله فوت طرفین و یا انحلال شخص حقوقی، محجوریت، طلاق، تغییر جنسیت، تلف قهری موضوع قرارداد و درج شرط فاسخ منفسخ می گردد و در مرحله ی پس از انتقال جنین، تنها موجب انفساخ قرارداد، بلاموضوع شدن قرارداد است که به واسطه ی سقط جنین رخ می دهد. فلذا مصادیق انفساخ قرارداد جانشینی در بارداری در مرحله ی پیش از انتقال جنین به رحم به مراتب بسیار گسترده تر از پس از انتقال جنین خواهد بود.