افعال معین آغازی در زبان فارسی

در هر زبانی تعدادی از افعال معین وجود دارند که برای بیان زمان، نمود و وجه به کار می روند. افعال معین آغازی برای بیان نمود آغازی به کار می روند. نمود آغازی مفهومی است که روند آغاز یک رویداد را خاطرنشان می کند. در متون به جا مانده از زبان فارسی دوره قدیم یا دوره دری، فعل های معین زیادی به کار رفته اند. در این پژوهش تلاش شده است، از بین انواع افعال معین، فقط فعل های معین آغازی بررسی شوند. پرسش این تحقیق این است که در متون ادبی زبان فارسی متقدم، علاوه بر فعل های معینی که تا حال معرفی شده است، چه افعال دیگری نمود آغازی را نشان می دهند؟ در این تحقیق چهار فعل «افتادن»، «ایستادن»، «اندرایستادن»، «برخاستن»، طبق مدل ابعاد معین شدگی داوری و نغزگوی کهن (1396)، بررسی و تحلیل شده اند. شواهد به دست آمده نشان می دهد این چهار فعل دچار معین شدگی شده اند.