برقراری فرهنگ مدیریت مشارکتی در سازمان ها

مشارکت در انجام امور، باید در همه عرصه های زندگی بشر وجود داشته است. چرا که انسان به طور ذاتی جویای مشارکت است و خداوند در نهاد او، تفکر شورایی و انجام کار از طریق مشارکت و همکاری را به ودیعه گذاشته است. به همین سبب همه پیامبران و ادیان الهی به آن تاکید نموده اند. به همین علت در قرآن مجید نیز انسان‌ها به کرات به همکاری و مشورت و کارهای گروهی دعوت شده اند.(سوره آل عمران، آیه 159 و سوره شورا، آیه 28)
در قرن19 و بخصوص پس از اتمام جنگ اول جهانی، بشر به این نکته پی برد که در جهان و بدون تعامل و همگامی با گروه‌های مردم قادر به زندگی کردن نیست. بنابراین در این راستا و به منظور بهره‌گیری از یک قدرت فکری نیرومندتر و نیروی عملیاتی وسیع‌تر برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده، همه تلاش‌ها مصروف جلب مشارکت و مسئولیت‌پذیری بیشتر در میان اقوام و ملیت های مختلف جهان شدکه از این جمله می توان به ایجاد اتحادیه‌ها و سازمان‌های بین المللی و منطقه ای نظیر سازمان ملل متحد، سازمان کشورهای تولید کننده نفت(اوپک)، سازمان همکاری کشورهای آسیای(آسه آن)، سازمان کشورهای اسلامی، سازمان حقوق بشر و... اشاره کرد.