منطقه گرایی پارادیپلماتیک با تاکید بر ایران فرهنگی

با توجه به فراهم شدن زمینه ی تغییر و تحولات و نظریه پردازی های مختلف در عرصه روابط بین الملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم، مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارایه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی، سپس منطقه گرایی نوین، مدل منطقه گرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسی های صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینه های شکل گیری منطقه گرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی می تواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقه گرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیت های مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، می تواند به ارایه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقه گرایی پارادیپلماتیک منجر شود.با توجه به فراهم شدن زمینه ی تغییر و تحولات و نظریه پردازی های مختلف در عرصه روابط بین الملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم، مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارایه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی، سپس منطقه گرایی نوین، مدل منطقه گرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسی های صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینه های شکل گیری منطقه گرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی می تواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقه گرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیت های مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، می تواند به ارایه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقه گرایی پارادیپلماتیک منجر شود.با توجه به فراهم شدن زمینه ی تغییر و تحولات و نظریه پردازی های مختلف در عرصه روابط بین الملل در این مقاله تلاش شده است تا با عطف به دو نکته مهم،یک؛ مطرح شدن پارادیپلماسی در عرصه سیاست خارجی و ارایه نظریه پارادیپلماسی فرامرزی،دوم؛ منطقه گرایی نوین، مدل منطقه گرایی پارادیپلماتیک را با بررسی کشورهای حوزه ایران فرهنگی ترسیم کنیم. در بررسی های صورت گرفته با عطف به وجود اشتراکات فرهنگی و هویتی موجود تایید شد که زمینه های شکل گیری منطقه گرایی پارادیپلماتیک در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی وجود دارد. بنابراین سوال اصلی مقاله این است که چگونه پارادیپلماسی فرامرزی می تواند به منطقه گرایی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی کمک کند؟ در مقابل فرضیه مقاله این است که پارادیپلماسی فرامرزی با استفاده از فرامرزی شدن حوزه کنشگران فروملی و با عطف به نظریه جدید منطقه گرایی از یکسو و از سوی دیگر وجود ظرفیت های مختلف فرهنگی و اقتصادی در بین کشورهای حوزه ایران فرهنگی، می تواند به ارایه مدلی جدید از روابط خارجی تحت عنوان منطقه گرایی پارادیپلماتیک منجر شود.