تاثیر سیاست گذاری رسانه ای (شبکه های اجتماعی مجازی)در جمهوری اسلامی ایران بر امنیت اجتماعی کاربران

مسئله ای اصلی این تحقیق ان است که سیاست گذاری های رسانه ای در جمهوری اسلامی ایران (با تاکید بر مصوبات قانونی، تصمیم گیری ها، برنامه ریزی ها، اجرا، ارزیابی مصوبات) در حوزه شبکه های اجتماعی مجازی تا چه میزان بر امنیت اجتماعی کاربران تاثیر داشته است؟ در این مقاله روش تحقیق کمی است. ازنظر هدف توصیفی- تحلیلی با تکنیک پیمایشی است. روش گردآوری اطلاعات، میدانی و ابزار آن پرسش نامه محقق ساخته است. جامعه آماری این تحقیق 148 نفر از نخبه ها، کارشناسان، مدیران و اعضای هییت علمی دانشگاه علوم انتظامی امین و خارج از سازمان نیروی انتظامی بوده که با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه گیری احتمالی طبقه ای متناسب انتخاب شدند. روایی تحقیق از طریق روش صوری و پایایی آن از طریق آزمون آلفای کرون باخ (که آلفای کل برابر با 84/0 بوده) به دست آمد. ضرایب رگرسیون (روش تاثیر هم زمان) نشان داد که متغیر ارایه راه حل یا برنامه ریزی با ضریب 799/. در رتبه اول، مرحله ارزیابی با ضریب 506/. در رتبه دوم، تصمیم گیری و قانون گذاری با ضریب 391/. در رتبه سوم و شناخت مسئله با ضریب 337/. در رتبه چهارم قرار دارند. به هر ترتیب تحلیل نهایی حاکی از این است که سیاست گذاری های رسانه ای در عرصه شبکه های اجتماعی که در پنج فرضیه اساسی این تحقیق مورد آزمون قرار گرفت، همگی معنادار بودند. یعنی رابطه این شاخص های سیاست گذاری ها (ارایه شاخص شناخت مسیله، راه حل یا برنامه ریزی، شاخص تصمیم گیری و قانون گذاری، شاخص اجرا، شاخص ارزیابی) در شبکه های اجتماعی مجازی باامنیت اجتماعی کاربر 18 تا 25 سال معنادار بوده است.