مقایسه توان شبیه سازی حرکتی کودکان نارساخوان با کودکان طبیعی هنگام پردازش افعال حرکتی

شواهد حاصل از مطالعات رفتاری و عصب شناختی نشان داده اند که یادآوری تجارب حرکتی هنگام پردازش زبان منجر به فعال سازی سازوکارهای های شناختی مسیول اجرای حرکت مشابه می شود و بنابراین بخش های حرکتی مشابه در مغز فعال می شوند. از این رو، سوال مهمی که پیش می آید این است که تا چه حد نقص در مهارت حرکتی می تواند بر شبیه سازی حرکتی حین پردازش زبان اثرگذار باشد.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی از نوع مقایسه ای است که از طریق روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای صورت گرفته است. پس از انتخاب نمونه مقدماتی نارساخوان (60 نفر)، جهت بررسی وجود یا عدم وجود اختلالات همبود به ویژه نقص توجه از پرسشنامه راتر فرم معلمان استفاده شد. پس از استخراج اطلاعات نمونه ها، آزمون هوش وکسلر و آزمون ادراکی- حرکتی بندر گشتالت اجرا شد که از این میان 17 دانش آموز (5 دختر و 12 پسر) 8 تا 13 ساله با داشتن معیارهای ورود به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند و با همسالان طبیعی خود مورد مقایسه قرار گرفتند.

یافته ها: 

نتایج حاکی از آن است که میان نمرات پردازش افعال همخوان (001/0<p)، ناهمخوان با اجرای حرکت عضو مشابه (001/0<p) و ناهمخوان با اجرای حرکت عضو متفاوت (001/0<p) در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد.

نتیجه گیری:

 یافته های پژوهش بیانگر آن است که تجارب جسمی شده نقش بسیار مهمی در پردازش زبان ایفا می کنند و نه تنها زبان مجزا از سیستم حسی- حرکتی نیست، بلکه به شدت به آن وابسته است.