تاثیر رهبری تحول آفرین بر عملکرد نوآورانه سازمان: بررسی نقش میانجی فرهنگ و استراتژی نوآوری

هدف این پژوهش بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین بر عملکرد نوآورانه با توجه به نقش میانجی فرهنگ و استراتژی نوآوری است.

پژوهش حاضر از نظر هدف،کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش انجام آن، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان و مدیران بانک توسعه تعاون(ادارات مرکزی و مدیریت شعب تهران) به تعداد 316 نفر می باشد که حجم نمونه براساس فرمول کوکران 173 نفر تعیین و به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای سنجش رهبری تحول آفرین از پرسشنامه بس و اولیو(1994) و برای سنجش عملکرد نوآورانه ، فرهنگ و استراتژی نوآوری از پرسشنامه ساتایاراکسا و بونیت (2018) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها به روش محتوایی و صوری و پایایی آنها با آزمون آلفای کرونباخ بررسی و تایید شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شده است.

یافته های تحقیق نشان داد که رهبری تحول آفرین اثر مستقیم و معنادار بر فرهنگ نوآوری(با ضریب 58/0)، استراتژی نوآوری(با ضریب 53/0) و عملکرد نوآورانه(با ضریب 64/0) دارد. همچنین تاثیر غیرمستقیم رهبری تحول آفرین از طریق فرهنگ نوآوری(با ضریب 298/0) و استراتژی نوآوری(با ضریب 360/0) بر عملکرد نوآورانه و تاثیر مستقیم فرهنگ و استراتژی نوآوری بر عملکرد نوآورانه(به ترتیب با ضرایب47/0 و 68/0) نیز تایید گردید.

با توجه به تغییرات روزافزون صنعت بانکداری، ارتقای عملکرد نوآورانه بانکها به موجب بکارگیری سبک رهبری تحول آفرین و تقویت فرهنگ نوآوری و تدوین و اجرای استراتژی های نوآوری می-تواند راهکار مناسبی برای سازگاری با این تغییرات و همچنین پاسخ مناسبی به درخواست های متغیر و متنوع مشتریان باشد.