اثربخشی مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان های گوارشی

 تاب آوری و امید به زندگی بیماران از جمله حیاتی ترین سازه های روانشناختی به حساب می آیند که  به اهمیت آن ها برای مقابله موثر با مشکلات مرتبط با بیماری سرطان در پژوهش های پیشین اشاره شده است. پژوهش حاضر در نظر داشت که تاثیر مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان های گوارشی را بررسی نماید.

 پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون–پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به انواع سرطان های گوارشی شهر رشت بودند که در بازه زمانی مهر تا بهمن ماه سال 1398 به مراکز درمانی  (مرکز آموزشی درمانی رازی و کلینیک بعثت) مراجعه نمودند. 60 شرکت کننده به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، 8 جلسه مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی دریافت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر-داویدسون (کانر و داودسون، 2002) و مقیاس امیدواری (اسنایدر و همکاران، 1991) بودند. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده با روش تحلیل چندمتغیره کوواریانس (مانکوا) انجام گردید.

 بر اساس نتایج، مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به بهبود تاب آوری و امید به زندگی شرکت کنندگان گروه آزمایش گردید (01/0 >p).

 بهبود تاب آوری و امید به زندگی به عنوان بخشی حیانی در فرآیند درمان بیماری سرطان شناخته می شود. پژوهش حاضر نشان می دهد که مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی با تاکید بر روش های آرام سازی مثل مدیتیشن می تواند روشی کارآمد در بهبود تاب آوری و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان های گوارشی باشد که در نهایت منجر به افزایش انطباق بیماران گردد. از این رو، پیشنهاد می گردد که از مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن اگاهی برای افزایش توانایی مقابله بیماران مبتلا به سرطان استفاده شود.