اثربخشی آموزش تاب آوری روان شناختی بر عاطفه مثبت و منفی و رضایت از زندگی نوجوانان

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تابآوری روانشناختی به مادران بر عاطفه مثبت و منفی و رضایت نوجوانان آنها از زندگی بود. روش پژوهش شبهتجربی با گروه آزمایشی و گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2ماهه بود. تعداد 50 نوجوان دختر و مادران آنها با روش نمونهبرداری در دسترس از دبیرستان دخترانه شهر تهران انتخاب شدند. برنامه تابآوری روانشناختی استینهارت و دالبیر، 2008 به شیوه گروهی به مادران گروه آزمایشی در 7 جلسه دوساعته هفتهای یکبار آموزش داده شد و نوجوانان دو گروه در سه مرحله به فهرست عاطفه مثبت و منفی واتسون، کالرک و تلگن، 1988 و مقیاس رضایت از زندگی دینر، ایمونس، الرسن و گریفین، 1985 پاسخ دادند. داده ها با استفاده از طرح تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش برنامه تابآوری روانشناختی به مادران بر عاطفه مثبت، عاطفه منفی و رضایت نوجوانان آنها از زندگی اثر دارد و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار مانده است. برنامه آموزش تاب آوری روانشناختی از طریق تقویت تفکر خوشبینانه، مهارتهای مدیریت هیجانی و تفاسیر شناختی خودتوانمندساز، تضعیف تفاسیر شناختی خودناتوانساز و درنهایت، بهبود در خزانه مهارتهای بین فردی نوجوانان، مصونیت روانی آنها را سبب میشود.