تحلیل تاب آوری اقلیمی تابش در طراحی اقلیمی پایدار، نمونه موردی: شهر ساحلی نور

طراحی اقلیمی با هدف کاربرد منابع تجدیدپذیر برای ایجاد تاب آوری اقلیمی، کارآمدترین مهندسی ساخت است تا موجب کاهش آسیب پذیری و  افزایش سازگاری اقلیمی شود. تاب آوری اقلیمی ساختمان های ساحلی مقابل عنصر اقلیمی تابش، درسطوح  و پوسته مهم و با ساعت و عمق تابش موجب تامین نور روزانه، آسایش حرارتی و کنترل انرژی در فضای داخلی می شود. این پژوهش از نظر هدف در گروه تحقیقات کاربردی قرار می‎گیرد و با توجه به داده و مدل خروجی از لحاظ اجرا تحقیقی[1] است. بازه زمانی پژوهش (1398-1364) در محدوه ساحلی نور است که از نرم‎افزار اکوتکت استفاده شد. نتایج یافته‎ها نشان می دهد منطقه دارای 1883.2 ساعت تابش و ضریب 500 وات بر متر مربع است. چگالی تابش روزانه 79 درصد بر ساختمان است که میزان دامنه تابش مستقیم بر ساختمان 5/2 درصد می باشد که مناسبترین آن از جهات جنوبی، جنوب‎شرقی و شرقی و نامناسب ترین جهت هم غربی است. سازگاری دما و تهویه برای تعویض هوا هر ساعت 24/2 وات بر متر مربع است. نوع شاخص تاب آوری اقلیمی منطقه، سازگاری غیر فعال با شیب رگرسیون 93/0 می‎باشد که توانایی بازگشت را دارد. برای طراحی اقلیمی شش تکنیک طراحی غیر فعال از جمله: جرم حرارتی، برودت تبخیری مستقیم ،غیرمستقیم، گرمایش غیر فعال تابشی، تهویه شبانه و طبیعی پیشنهادشد. تکنیک فعال برای طراحی فضاهای مسکونی مجهز به نما و سقف خورشیدی با زاویه شیب 46 تا 51 درجه به سمت جنوب و جنوب‎غربی  ساختمان است.