بحران سوریه، میانجی‏گری بین‏المللی و جایگاه ج.ا. ایران در حل آن

این مقاله به بررسی میانجی‏گری بین‏ المللی در بحران سوریه و جایگاه ج. ا. ایران در حل این بحران از طریق میانجی‏گری می‏ پردازد. سوال اصلی این است که ج. ا. ایران با چه انگیزه‏‏ای به میانجی‏گری در بحران سوریه ورود کرده و در این مسئله چگونه عمل نموده است؟ فرضیه تحقیق بر این قرار دارد که ایران، میانجی‏گری را با نگرش موازنه تهدید یا همان واقع ‏گرایی تدافعی، پیش می‏‏برد و در کنار تلاش برای کمک به حل بحران، درصدد کاهش تهدید ایتلاف‏های مختلف علیه خود می‏ باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد که پیچیده شدن بحران سوریه نه تنها در سطح داخلی، بلکه در مقیاس منطقه‏ای و فرامنطقه‏ای، آن را از شکل یک مخاصمه مسلحانه غیربین‏المللی به صورت یک مخاصمه مسلحانه بین‏المللی درآورده است و این مهم باعث شده است تا تلاش‏های بین ‏المللی برای حل بحران سوریه بدون حضور و میانجی‏گری موثر ایران ناتمام بماند. ایران همواره در مسئله میانجی‏ گری، امنیت منطقه‏ای و نیز ملی خود را لحاظ نموده و تلاش کرده است که در روند مذاکرات، به دفع ریسک‏های احتمالی ناشی از این بحران واکنش نشان بدهد. این مقاله با روش کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی نوشته شده است و داده‏ها به شیوه کتابخانه‏ای و از طریق فیش‏برداری جمع‏آوری شده‏اند.